Dziś będzie o tym czym różnią się ludzie wpływowi, ludzie sukcesu i władzy od „mas”.

Nie mam wątpliwości, że zdarzyło Ci się spotkać osobę charyzmatyczną, kogoś, kogo inni słuchają, kto roztacza wokół siebie aurę władzy, siły czy majestatu. I nie chodzi po prostu o kogoś na kierowniczym stanowisku. Chodzi i kogoś, kto jest „naturalnym” liderem i przewodnikiem stada… Piszę słowo naturalny w cudzysłowie, ponieważ poniżej znajdziesz rozłożony na czynniki pierwsze schemat takiego zachowania.

Stosuj na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność.

1) Odrobina mistycyzmu nigdy nie zaszkodzi! – przypisują swoją wiedzę czy zdolności mistycznym źródłom. Mają dostęp do wiedzy, która dla zwykłego śmiertelnika jest niedostępna. Pamiętasz – ludzie uwielbiają poznawać sekrety, szczególnie te, których nie powinni poznawać… To są ludzie, którzy rozumieją – nie chodzi tylko o to, że uważają się za wybitnych – oni rozumieją jak być wybitnym!

Z kim wolisz się zadawać – z kimś kto mówi „jestem genialny” czy z tym, który powie „rozumiem na czym polega geniusz”?

2) Łamią kody, rozpracowują schematy – są Twoimi przewodnikami po chaosie. Pokazują, że jednak jest porządek i jakiś wzorzec. Znają go i rozumieją. Skąd to wiedzą? Patrz punkt 1

3) Nadają oceny, przylepiają etykiety, szufladkują – to oni mówią co oznaczają Twoje doświadczenia, okoliczności czy wydarzenia. To nie muszą być nowe, nietypowe, oryginalne oceny i etykiety. Ważne jedynie, żeby były nowe dla Ciebie. Dzięki temu nie musisz już więcej myśleć.

Skąd oni to wiedzą? Patrz punkt 2

4) Dają innym poczucie władzy – podkreślam słowo „poczucie”. Poczucie wystarcza, w końcu większość osób władzy i odpowiedzialności nie chce. Ale lubią poczuć czy pomyśleć, że ją mają. I mały zabawny paradoks – im większe dają Ci poczucie władzy, tym większą lojalnością odpłacasz. Taka sprytna sztuczka…

5) Trudno dostępni, nieuchwytni, tajemniczy – oraz bywają trudni do zrozumienia, dla zwykłego, przeciętnego żuczka… Skoro coś jest proste, to znaczy, że nie jest warte nauki, prawda? A ludzie nie myślą zbyt dużo o tym co rozumieją. Im trudniej Cie zrozumieć, tym wyższy Twój status…

No i wiadomo, im trudniej do takiej osoby dotrzeć fizycznie, tym większym poważaniem i kultem się cieszy.

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Od wielu lat branding to jedno z najpopularniejszych słów w marketingu. Wystarczy spojrzeć nawet na drobne ogłoszenia by zobaczyć, że nawet małe firmy szukają kogoś kto zajmie się dla nich „brandingiem”.

A więc o co z brandingiem chodzi?

Budowanie brandu jest jak tworzenie hymnu dla państwa.

Brand to etos – nośnik idei, wartości, reguły działania. Sam brand (bezpośrednio) nie sprzedaje produktu. Jego celem jest wywołać w konsumencie reakcję: „Tak, rozumiem to i popieram, podoba mi się to co za tym stoi, tak więc kupię ten produkt”.

Tak więc, w przypadku budowania brandu, najważniejsze jest odnalezienie / stworzenie tych wartości i idei. Po tym jak zostaną one uchwycone, niejako przy okazji, powstaje reszta materiałów marketingowych, z reklamami włącznie. Tym różni się tworzenie brandu od robienia reklam. Reklamy stają się nośnikiem idei a nie celem samym w sobie.

Jak powszechnie nie wiadomo marketing i reklama działają najlepiej w przypadku produktów i usług, które już mają rynkowa przewagę (czymś się na tle konkurencji wyróżniają). Podobnie jest z brandingiem – im mniej sztucznego kreowania  i bliżej autentycznej „religii” tym lepiej i łatwiej uchwycić esencję marki.

Dwoma firmami, które od razu przychodzą mi do głowy przy okazji słowa ‚branding’ są Nike i Apple.

Co ciekawe, a może raczej co charakterystyczne, obie te marki odnoszą się do indywidualizmu. Donny Deutsch, były szef agencji reklamowej Deutsch Inc. i autor świetnej książki „Often Wrong Never in Doubt” nazywa to „uniwersalnym indywidualizmem”. „Najlepsze kampanie reklamowe biorą indywidualistę i jednoczą go ze wszystkimi ludźmi, którzy myślą w ten sam indywidualny sposób.”

Zwróć uwagę na paradoksalny dobór słów: wszyscy pozostali ludzie, którzy myślą w ten sam indywidualny sposób…

Tak więc Apple – sprzęt elektroniczny dla indywidualisty (produkowany w milionach), który idzie pod prąd i chcę podkreślać swoją niezależność i inność oraz Nike – produkowane również w milionach buty i odzież dla ludzi, którzy nie lubią poddawać się normom czy konwencjom.

Obie firmy produkują towary masowe – ale odnoszą się do indywidualizmu i unikalności.

Czyż niemal wszyscy z nas nie chcą i w głębi duszy nie uważają, że są wyjątkowi, inni i niepowtarzalni? Oczywiście ja wiem, że Ty jesteś. Wiesz, mówię o tych innych innych…

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Witaj ponownie.

Część pierwszą brudnych sekretów i brzydkich prawd naszej psychiki znajdziesz tutaj.

I od razu przenosimy do – zgodnie z obietnicą – do zagłębiania się w to, jacy jesteśmy. Żartuję, oczywiście Ty nie, Ty funkcjonujesz inaczej… To tylko oni, ci inni, ci pozostali….

Poniżej znajduje się lista ukrytych, wewnętrznych pragnień, potrzeb czy wręcz nałogów.

Nie wiem, czy jest jedno słowo, które mogłoby to wszystko określić, ale jeśli połączymy słowa typu pragnienia, potrzeby czy kompulsje – wyjdzie nam dokładnie to, o co chodzi. Miej więc na uwadze, że to co napisałem poniżej jest mieszanką tych wszystkich składników.

1) Ukryta potrzeba # 1 – ludzie potrzebują czuć się potrzebni

Ludzie uwielbiają czuć się potrzebni nie z powodu tego, że akurat czegoś od nich potrzebujesz, tylko dlatego, że są wyjątkowi. Dlatego, jeśli chcesz na nich mocno wpłynąć – nie mów im, że ich potrzebujesz. Spraw, żeby czuli, że ich potrzebujesz.

Podkreślaj jak ważną rolę będą odgrywać, jak wyjątkowo się do tej roli nadają. Jak doskonale zdajesz sobie sprawę z tego, że będą musieli sporo poświęcić, że oczywiście całkowicie zrozumiesz jeśli odmówią… Potem spytaj, czy możesz jednak liczyć na ich pomoc…

2) Ukryta potrzeba # 2 – w impasie, ludzie zrobią wszystko by zdobyć promyczek nadziei

Mowa tutaj o potrzebie nadziej. Tak więc, zastanów się dobrze – co sprawia, że są sfrustrowani? Jakie mają problemy? Co spędza im sen z powiek? Jak moja oferta wpiszę się w ich potrzebę znalezienia nadziei? Co można im obiecać, by poczuli, że wciąż mają szansę?

Teraz już rozumiesz dlaczego największe pieniądze zarabiają ci, którzy rozwiązują problemy / ułatwiają życie innym.

3) Ukryta potrzeba # 3 – ludzie potrzebują kozłów ofiarnych

Nie ma to jak zwalić cała odpowiedzialność na kogoś lub na coś. Co za ulga! Ludzie uwielbiają (i chcą wierzyć), że wina za niepowodzenia leży na zewnątrz, poza ich kontrolą, padli ofiarą i cóż można z tym zrobić… Nasi politycy to mistrzowie świata w wyszukiwaniu kozłów ofiarnych.

Zastanów się jak odnieść się do tego mechanizmu – bardzo potężnego mechanizmu – zanim złożysz swoją ofertę.

Za przykład może posłużyć branża suplementów. Nie Twoja wina, że nie udaje ci się zrzucić zbędnych kilogramów i zamienić ja na masę mięśniowa, skoro ukrywano przed tobą, że trzeba brać nasz produkt ABCD by aktywować ścieżki enzymatyczno-hormonalne, które sprawią, że zmienisz się nie do poznania i to w trakcie snu!

Czujesz się od razu lepiej? Ej! Nie Twoja wina, przecież nikt Ci nie powiedział. Płacisz kartą czy gotówką?

4) Ukryta potrzeba # 4 – ludzie potrzebują czuć się zrozumiani i zauważeni

Wie o tym każdy polityk, choć tumanów wśród nich nie brakuje. Wie oczywiście głównie przed wyborami… Daj im znać, że prawdopodobnie pierwszy raz w ich życiu zostali w pełni zrozumiani, że zostało zauważone to co mówią, jak bardzo doceniasz fakt tego, że się z Tobą dzielą… jak wiele dla Ciebie znaczy to, że ich rozumiesz…

Kończę, bo sam zaczynam brzmieć jakby zbierał głosy…

5) Ukryta potrzeba # 5 – ludzie uwielbiają wiedzieć to, czego nie wiedzą inni

Uwielbiamy jak ktoś mówi nam coś w tajemnicy… zwierzenia, to wszystko czego nie powinniśmy wiedzieć, ale jednak nam powiedzieli… Stąd w reklamach tak często pada słowo „sekret”.

Poszukaj czegoś w swojej ofercie. Czegoś do czego można doczepić trochę tajemnicy, sekretu, magii. Czegoś co możesz szepnąć swojemu Klientowi w zaufaniu na uszko… Oczywiście to zostanie tylko między wami…

6) Ukryta potrzeba # 6 – ludzie potrzebują mieć rację

Racja – uzależniający, słodki nektar dla Ego. Za każdym razem kiedy przechodzę obok grupki meneli – albo jeden z nich prowadzi przed innymi wykład pod tytułem:  „Jak skonstruowany jest świat i w jaki sposób działa” albo wszyscy kłócą się ze sobą o to, kto ma rację.

Potrzebujemy – silnie – wrażenia, że rozumiemy otaczającą nas rzeczywistość.  Poczucie, że mamy rację sprawia nie tylko to, że czujemy się ważni i docenieni (choćby w swoich własnych oczach) ale daje nam iluzję stabilizacji i porządku. Ponieważ boimy się chaosu. Rozwiązaliśmy właśnie zagadkę, sytuacja stała się jasna, nic nas nie zaskoczy, jesteśmy bezpieczni…

Największą przeszkodę w przyznaniu innym racji stanowi nasza potrzeba jej posiadania.

Ale jak mawiają mądrzy ludzie – „lepiej mieć majątek niż rację!”

Mam rację?

PS – jeśli już koniecznie, ale to koniecznie musisz udowodnić komuś, że się myli – sięgnij po kozła ofiarnego. Pokaż, że nie wie, wcale mu się nie dziwisz, ale to nie jego wina, bo to wina (tu znajduje się miejsce dla kozła)

7) Ukryta potrzeba # 7 – ludzie potrzebują poczucia władzy

To dlatego tak bardzo lubimy sklepy z dużym wyborem towarów. Pan i władca wybiera, przebiera i decyduje. Jednym z najlepszych sposobów wykorzystania potrzeby poczucia władzy jest danie iluzji wyboru…

Tak więc podkreślaj, że pełnię władzy nad wyborem i decyzjami ma dana osoba i że oczywiście – ani nie chcesz, ani nie jesteś w stanie tego zmienić… Wszystko co zrobią zależy tylko i wyłącznie od nich! To sprawi, że poczują się silniejsi, również silniejsi podczas dokonywania wyboru.

Tak więc masz już teraz w swoim arsenale 7 potężnych mechanizmów, które możesz zastosować w życiu prywatnym czy zawodowych.

Mała prośba – stosuj je rozsądnie i moralnie. Oczywiście wiesz, że decyzja i całość władzy jest wyłącznie po Twojej stronie i ja nie chcę – ani nie mogę – na Ciebie wpływać… Prawda? Mam rację?

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Dziś nie będzie (wyjątkowo) o marketingu. Dziś będzie nieco bardziej egzystencjalnie.

4 dni temu przeczytałem ponownie jedną z najlepszych książek jakie znam. Zdecydowanie moje Top 5. Steven Pressfield „The War of Art”. Nie, nie „The Art of War” Sun Tsu, tylko „The War of Art”.

Za pierwszym razem postanowiłem, że będę robił notatki. Przepisałem niemal 1/4 książki.

Książka, o ile mi wiadomo, nie wyszła po polsku, jeśli chcesz wiedzieć o czym jest, zobacz sobie tu.

Pressfield porusza cholernie ciekawą kwestię Hierarchii kontra Terytorium (będę wymiennie używał słowa „obszar”).

W świecie zwierząt, osobniki określają siebie na dwa sposoby. W oparciu o miejsce w hierarchii (np. miejsce w stadzie) oraz przynależności do terenu (obszar łowiecki). W ten sposób, zarówno zwierzęta jak i ludzie zapewniają sobie porządek, a porządek zapewnia im (przynajmniej teoretycznie) poczucie bezpieczeństwa.

Porządek hierarchiczny zdaje się być tym domyślnym. Nawet oglądając grupkę dzieci dość łatwo sprawdzić kto dowodzi a kto jest na samym „dole”. Typowymi przykładami hierarchii jest oczywiście wojsko. Oraz firmy, urzędy czy ministerstwa.

W wielkim skrócie, hierarchia to drabina. Jeśli masz kogoś pod sobą, chcesz obronić pozycję oraz wspinać się coraz wyżej. Efekty:

1) Współzawodnictwo – pokonać innych i obronić swoją pozycję

2) Zależność poczucia wartości / szczęścia / sukcesu od stopnia na drabinie

3) Ocenianie innych na podstawie ich „stopnia”

4) Wartościowanie tego co się robi w oparciu o to jak wpłynie to na naszą pozycję (co inni pomyślą, zrobią, jak to wykorzystają)

W skrócie, jest to spojrzenie na zewnątrz. Patrzysz do góry i w dół – nie ma potrzeby spojrzenia do środka.

Drugim sposobem określania siebie jest Terytorium. Terytorium w znaczeniu psychologicznym. To Obszar Twoich zainteresowań.  Dla Stevie’go Wondera to pianino. Bill Gates to Microsoft. Warren Buffett to inwestycje. Dla Arnolda była to siłownia, dla pisarza jest to pisanie, dla ćwiczącego BJJ mata a dla księgowej księgi z cyferkami.

Jak określić Terytorium?

1) Zapewnia wsparcie emocjonalne i psychiczne – biegacz czuje się świetnie po wielu kilometrach mimo fizycznego wysiłku

2) Obieg zamknięty – Nie potrzebujesz zewnętrznych czynników czy atrybutów. DO Terytorium wkładasz wysiłek i miłość. Z Terytorium odbierasz dobre samopoczucie i wsparcie.

3) Terytorium nie daje. Terytorium oddaje. Dokładnie tyle ile włożysz.

Po czym poznać czy jesteś zorientowany na hierarchię czy na terytorium?

Jeśli czujesz niepokój, jeśli szukasz wsparcia oraz dobrej opinii u innych – to hierarchia. Jeśli zastanawiasz się jako kogoś można wykorzystać, albo jak ten ktoś może zrobić to Tobie – to hierarchia.

Spójrz na to co robisz i zadaj sobie pytanie:

Czy wciąż bym to robił(a) gdybym był(a) ostatnią osobą na Ziemi?

Jeśli odpowiedź brzmi TAK, to orientacja na Obszar. Przecież nie ma hierarchii gdy jest się samemu. Jeśli będąc ostatnią osobą na Ziemi wciąż idziesz na trening, wciąż grasz czy chcesz wykonywać swoją pracę – to Obszar.

Wsparcie emocjonalne i psychiczne, która zapewnia Terytorium polega na tym, że to co robisz wypływa z Ciebie i nie wymaga robienia wrażenia na innych.

To dlatego tak wiele osób, które osiągają w życiu nadzwyczajne rezultaty wydaje się być całkowicie zamkniętych na czynniki zewnętrzne, głównie na krytykę i niepowodzenia. Dają z siebie wszystko, czując, że Terytorium odda im tyle samo.

Więc, jakie jest Twoje Terytorium?

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje