3 pierwsze pewne sposoby na nieszczęśliwe i żałosne życie pochodzą od Johnny’ego Carsona natomiast 4 kolejne od wspomnianego już wcześniej Charlie Mungera.

Tym samym – w tej niesamowitej ofercie – masz aż 7 działających niezależnie od siebie przepisów na to, jak spieprzyć swoje życie! Życzę powodzenia podczas realizacji!

1) Spożywanie środków chemicznych w celu zmiany nastroju albo świadomości – narkotyki, alkohol, tytoń i inne substancje odurzające. Świetny sposób, działa bez dwóch zdań. Niezawodna broń w arsenale – patrz Amy Winehouse.

2) Zazdrość – jeśli nie wiesz o co chodzi zobacz scenę modlitwy Polaka w Dniu Świra.

3) Uraza – patrz wyżej, nie ma to jak żyć przeszłością! Fenomenalne efekty daje uraza w stosunku do ludzi, którzy osiągnęli sukces – wiadomo i tak, że albo ukradli, albo mieli plecy albo ktoś komuś dał dupy (słynne: „to prawda, jesteśmy biedni ale za to uczciwi…”)

4) Bycie niesolidnym / niesłownym / nierzetelnym – odpowiednio wyćwiczone i wprowadzone w czyn przełamie wszystkie Twoje zalety i mocne strony. Warto nad tym popracować!

5) Uczenie się jedynie na swoich błędach – nigdy na błędach innych. Świetny sposób. Przypomnij sobie o tym gdy po raz kolejny usłyszysz o pijanym kierowcy, który kogoś zabił albo o młodym motocykliście, który w terenie zabudowanym wbił się w słup przy 140 km na godzinę. Doskonale łączy się w punktem 1 – więc warto pomyśleć zintegrowaniu!

6) Nigdy nie podnosić się z życiowego dołka – gdy dostaniesz od losu parę mocnych kopów w tyłek – koniecznie zostań na kolanach i nigdy się nie podnoś. Warto połączyć z urazą i zazdrością!

7) Zignoruj mądrość powiedzonka: „Chciałbym wiedzieć gdzie umrę, żebym nigdy tam nie poszedł”. Doskonale działa z poprzednimi 6 punktami.

Jak już może widzisz, Carson i Munger zastosowali tutaj inwersję, czyli ciekawy sposób na pokazanie właściwej drogi poprzez „odwrócenie kota ogonem”.

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

„Wszystko czego chce od życia to wiedzieć gdzie umrę – bym nigdy tam nie poszedł” – to jedno z ulubionych powiedzonek Charlie Mungera – od ponad pół wieku wspólnika największego inwestora wszech czasów – Warrena Buffetta.

Obaj Panowie w życiu i w biznesie stosują się do prostej zasady – pierwsze koncentruj się na tym, czego unikać. To czego nie robisz bywa dużo ważniejsze od tego, co robisz.

Prostota sprowadza się do rozbicia złożonych zagadnień na pojedyncze, pozbawione emocji składniki podstawowe – ale bez jednoczesnego nierealnego myślenia życzeniowego, które sprawia, że dopasowujemy rzeczywistość do siebie zamiast przyjąć to co nas spotyka z zimną obiektywnością.

„Wszystko trzeba robić tak prosto, jak to tylko jest możliwe, ale nie prościej.” Albert Einstein

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Biznes nie istnieje w próżni tylko na rynku. Rynek to ludzie. Ludzie to potrzeby.

Musisz pogodzić się z faktem, że ludzie są egoistami a ulubioną stacją każdego z nas jest WII-FM czyli What’s In It For Me (I co ja z tego będę miał?). Wersja dla mniej kumatych lub bardziej bezpośrednich – Twoje potrzeby i intencje nikogo nie interesują. Żyjemy w samolubnym świecie a Twoich klientów interesuje tylko czubek własnego nosa. Możesz z tym walczyć albo to wykorzystać.

W skrócie: zrób dobrze im a zrobisz dobrze sobie… Ich potrzeby to Twój interes. Ich potrzeby to Twoje $$$.

Zaspokój poniżej wymienione potrzeby a Twój sukces jest gwarantowany:

1) Spraw by lepiej się poczuli
2) Pomóż im rozwiązać problem
3) Naucz ich czegoś przydatnego
4) Spraw by lepiej wyglądali
5) Daj im bezpieczeństwo
6) Podnieś ich poziom pozytywnych emocji
7) Zaspokój ich apetyty (szeroko pojęte)
8) Ułatw im życie
9) Daj im nadzieję, zwiększ ich marzenia

Poniższa lista stworzona została przez świetnego przedsiębiorcę, MJ DeMarco. MJ – jeśli przypadkowo czytasz teraz tego bloga…

Jak widzisz paradoks polega na tym, żeby nie uganiać się za pieniędzmi tylko za potrzebami. Zabawne, prawda: swoje potrzeby zaspokajasz poprzez odłożenie ich na bok i zaspokojenie potrzeb innych.

PS – jeśli chcesz  poczytać ciut więcej o tym jak działają pieniądze, biznes i rynki polecam książkę Stuarta Wilde „Energia pieniędzy” (‚The Trick To Money Is Having Some’). Świetna lektura, szczególnie jeśli lubisz dodatek klimatów metafizycznych…

PS 2 – a tutaj masz zupełnie za darmo 70 minutowe mini-seminarium w wykonaniu Stuarta Wilde, które da Ci przedsmak książki:

Stuart Wilde – Mastery of Money

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Jednym z najtrudniejszych (dla mnie) zadań jako marketingowca jest obserwowanie wzorców ludzkich zachowań i wyciąganie wniosków bez oceniania. Czyli bycie jak kamera albo emocjonalnie zdystansowany naukowiec w laboratorium pełnym myszek…

Kolejny wniosek z obserwacji: ludzie cenią pieniądze, ale nie cenią czasu.

Czyli tradycyjnie, w myśl powiedzenia „konwencjonalna mądrość to oksymoron” robią dokładnie odwrotnie niż robić należy. Czemu?

Sprawdźmy.

Pieniądze

Może trudno w to uwierzyć, ale ilość pieniędzy jest właściwie nieograniczona (i zostanie nieograniczona dopóki rządy będą je dodrukowywać). Na rynkach finansowych, codziennie (czyli właśnie teraz) 3 biliony $ zmienia właścicieli. Nie miliony, nie miliardy – biliony. Ta liczba wygląda tak: 3 000 000 000 000. Czyli 125 000 000 000 (125 miliardów) $ co godzinę. Mowa tylko o pieniądzach z rynków finansowych. Jak widać – jest trochę grosza do zdobycia.

Czas

Według magazynu Forbes najbogatszym człowiekiem na ziemi jest Carlos Slim Helu (z rodziną), którego majątek szacuje się na 74 miliardy $ (czyli równowartość mniej więcej pół godziny dziennej wymiany rynków finansowych).

Obok pana Carlosa postawmy najbierniejszego człowieka na naszej planecie – nie wiem kim on jest, powiedzmy, że to ktoś z Somalii i ma na imię Aden.

Otóż panów Carlosa Slim oraz pana Adena coś łączy. Tym czymś jest czas. Dla obu doba trwa 24 godziny, godzina 60 minut a minuta 60 sekund. I nie da się tego żadną ilością pieniędzy zmienić.Czas jest równy dla wszystkich.

Dodajmy troszkę dramatyzmu. Czas to życie. Kiedy kończy się nam czas – kończy się nasze życie i umieramy.

Tak więc mamy dwa zasoby – nieskończony zasób pieniędzy oraz ograniczony zasób czasu. Jednego jest mało drugiego w nadmiarze. Tak więc powinno zadziałać rynkowe prawo podaży. Towar w nadmiarze (pieniądze) jest mniej wart niż towar limitowany (czas).

Dlaczego nie działa?

Ponieważ wartość jest percepcją. Jako że czas jest darmowy (choć nie każdy, bo wolny czas musimy „kupić sobie” czasem pracy) ludzie traktują go jako wartość zerową. Tak jakbyśmy byli nieśmiertelni.

Życie zdecydowanej większości ludzi jest do dupy. Wiedzą to świadomie i/lub podświadomie. Stąd wielomilionowe rzesze widzów reality show, faktorów, śpiewów czy tańców. Stąd kupowanie za pieniądze z łatwej pożyczki kolejnego badziewia, które bezpowrotnie traci na wartości w chwili opuszczenia progu sklepu. A te tłumy koczujące nocami pod marketem z elektroniką żeby załapać się na promocję? „Oddam kawałek życia za 50 zł zniżki”…

Podstawowa różnica między Carlosem Slim a biednym Adenem polega na tym, że pan Carlos odłączył się na linii czas – pieniądze. Jeśli spojrzysz na najbogatszych ludzi na świecie – niezależnie od tego z jakiej są branży – zauważysz dwie rzeczy:

1) robią to co robią bo chcą
2) zarabiają również wtedy kiedy nie pracują („kiedy śpią” jak to się ładnie mówi)

Ponieważ większość osób pracuje z wynagrodzeniem za godzinę lub za miesiąc pracy – czyli z wynagrodzeniem „pieniądze za mój czas” i ponieważ doba ma zawsze 24 godziny a rok stała liczbę miesięcy, aby mogli zarabiać więcej muszą albo dodać ilość godzin albo dostać podwyżkę / zmienić pracę.

Chyba, że znajdą sposób, by odłączyć czas od przypływu gotówki…

Na koniec bo i tak się za bardzo rozpisałem, ciekawa rzecz. Na spotkaniach ze studentami, zaawansowani wiekiem najbogatsi tego świata czasami mówią, jak chętnie zamieniliby się oddając całą swoją fortunę za ich młodość.

Ciekawe, prawda? Miliarder chce oddać swój majątek by znowu mieć 25 lat, a student chętnie oddałby młodość by posmakować bycia 87-letnim miliarderem.

To tyle przy okazji „czas to pieniądz” i tego, że najbardziej doceniamy życie (czas) gdy mało go nam zostało.

Życie to jazda autobusem na plac egzekucyjny: przez całą drogę kłócimy się i walczymy o miejsca, i zanim się zorientujemy, dojeżdżamy – Eric Hoffer

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje