„Wszystko czego chce od życia to wiedzieć gdzie umrę – bym nigdy tam nie poszedł” – to jedno z ulubionych powiedzonek Charlie Mungera – od ponad pół wieku wspólnika największego inwestora wszech czasów – Warrena Buffetta.

Obaj Panowie w życiu i w biznesie stosują się do prostej zasady – pierwsze koncentruj się na tym, czego unikać. To czego nie robisz bywa dużo ważniejsze od tego, co robisz.

Prostota sprowadza się do rozbicia złożonych zagadnień na pojedyncze, pozbawione emocji składniki podstawowe – ale bez jednoczesnego nierealnego myślenia życzeniowego, które sprawia, że dopasowujemy rzeczywistość do siebie zamiast przyjąć to co nas spotyka z zimną obiektywnością.

„Wszystko trzeba robić tak prosto, jak to tylko jest możliwe, ale nie prościej.” Albert Einstein

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Biznes nie istnieje w próżni tylko na rynku. Rynek to ludzie. Ludzie to potrzeby.

Musisz pogodzić się z faktem, że ludzie są egoistami a ulubioną stacją każdego z nas jest WII-FM czyli What’s In It For Me (I co ja z tego będę miał?). Wersja dla mniej kumatych lub bardziej bezpośrednich – Twoje potrzeby i intencje nikogo nie interesują. Żyjemy w samolubnym świecie a Twoich klientów interesuje tylko czubek własnego nosa. Możesz z tym walczyć albo to wykorzystać.

W skrócie: zrób dobrze im a zrobisz dobrze sobie… Ich potrzeby to Twój interes. Ich potrzeby to Twoje $$$.

Zaspokój poniżej wymienione potrzeby a Twój sukces jest gwarantowany:

1) Spraw by lepiej się poczuli
2) Pomóż im rozwiązać problem
3) Naucz ich czegoś przydatnego
4) Spraw by lepiej wyglądali
5) Daj im bezpieczeństwo
6) Podnieś ich poziom pozytywnych emocji
7) Zaspokój ich apetyty (szeroko pojęte)
8) Ułatw im życie
9) Daj im nadzieję, zwiększ ich marzenia

Poniższa lista stworzona została przez świetnego przedsiębiorcę, MJ DeMarco. MJ – jeśli przypadkowo czytasz teraz tego bloga…

Jak widzisz paradoks polega na tym, żeby nie uganiać się za pieniędzmi tylko za potrzebami. Zabawne, prawda: swoje potrzeby zaspokajasz poprzez odłożenie ich na bok i zaspokojenie potrzeb innych.

PS – jeśli chcesz  poczytać ciut więcej o tym jak działają pieniądze, biznes i rynki polecam książkę Stuarta Wilde „Energia pieniędzy” (‚The Trick To Money Is Having Some’). Świetna lektura, szczególnie jeśli lubisz dodatek klimatów metafizycznych…

PS 2 – a tutaj masz zupełnie za darmo 70 minutowe mini-seminarium w wykonaniu Stuarta Wilde, które da Ci przedsmak książki:

Stuart Wilde – Mastery of Money

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Jednym z najtrudniejszych (dla mnie) zadań jako marketingowca jest obserwowanie wzorców ludzkich zachowań i wyciąganie wniosków bez oceniania. Czyli bycie jak kamera albo emocjonalnie zdystansowany naukowiec w laboratorium pełnym myszek…

Kolejny wniosek z obserwacji: ludzie cenią pieniądze, ale nie cenią czasu.

Czyli tradycyjnie, w myśl powiedzenia „konwencjonalna mądrość to oksymoron” robią dokładnie odwrotnie niż robić należy. Czemu?

Sprawdźmy.

Pieniądze

Może trudno w to uwierzyć, ale ilość pieniędzy jest właściwie nieograniczona (i zostanie nieograniczona dopóki rządy będą je dodrukowywać). Na rynkach finansowych, codziennie (czyli właśnie teraz) 3 biliony $ zmienia właścicieli. Nie miliony, nie miliardy – biliony. Ta liczba wygląda tak: 3 000 000 000 000. Czyli 125 000 000 000 (125 miliardów) $ co godzinę. Mowa tylko o pieniądzach z rynków finansowych. Jak widać – jest trochę grosza do zdobycia.

Czas

Według magazynu Forbes najbogatszym człowiekiem na ziemi jest Carlos Slim Helu (z rodziną), którego majątek szacuje się na 74 miliardy $ (czyli równowartość mniej więcej pół godziny dziennej wymiany rynków finansowych).

Obok pana Carlosa postawmy najbierniejszego człowieka na naszej planecie – nie wiem kim on jest, powiedzmy, że to ktoś z Somalii i ma na imię Aden.

Otóż panów Carlosa Slim oraz pana Adena coś łączy. Tym czymś jest czas. Dla obu doba trwa 24 godziny, godzina 60 minut a minuta 60 sekund. I nie da się tego żadną ilością pieniędzy zmienić.Czas jest równy dla wszystkich.

Dodajmy troszkę dramatyzmu. Czas to życie. Kiedy kończy się nam czas – kończy się nasze życie i umieramy.

Tak więc mamy dwa zasoby – nieskończony zasób pieniędzy oraz ograniczony zasób czasu. Jednego jest mało drugiego w nadmiarze. Tak więc powinno zadziałać rynkowe prawo podaży. Towar w nadmiarze (pieniądze) jest mniej wart niż towar limitowany (czas).

Dlaczego nie działa?

Ponieważ wartość jest percepcją. Jako że czas jest darmowy (choć nie każdy, bo wolny czas musimy „kupić sobie” czasem pracy) ludzie traktują go jako wartość zerową. Tak jakbyśmy byli nieśmiertelni.

Życie zdecydowanej większości ludzi jest do dupy. Wiedzą to świadomie i/lub podświadomie. Stąd wielomilionowe rzesze widzów reality show, faktorów, śpiewów czy tańców. Stąd kupowanie za pieniądze z łatwej pożyczki kolejnego badziewia, które bezpowrotnie traci na wartości w chwili opuszczenia progu sklepu. A te tłumy koczujące nocami pod marketem z elektroniką żeby załapać się na promocję? „Oddam kawałek życia za 50 zł zniżki”…

Podstawowa różnica między Carlosem Slim a biednym Adenem polega na tym, że pan Carlos odłączył się na linii czas – pieniądze. Jeśli spojrzysz na najbogatszych ludzi na świecie – niezależnie od tego z jakiej są branży – zauważysz dwie rzeczy:

1) robią to co robią bo chcą
2) zarabiają również wtedy kiedy nie pracują („kiedy śpią” jak to się ładnie mówi)

Ponieważ większość osób pracuje z wynagrodzeniem za godzinę lub za miesiąc pracy – czyli z wynagrodzeniem „pieniądze za mój czas” i ponieważ doba ma zawsze 24 godziny a rok stała liczbę miesięcy, aby mogli zarabiać więcej muszą albo dodać ilość godzin albo dostać podwyżkę / zmienić pracę.

Chyba, że znajdą sposób, by odłączyć czas od przypływu gotówki…

Na koniec bo i tak się za bardzo rozpisałem, ciekawa rzecz. Na spotkaniach ze studentami, zaawansowani wiekiem najbogatsi tego świata czasami mówią, jak chętnie zamieniliby się oddając całą swoją fortunę za ich młodość.

Ciekawe, prawda? Miliarder chce oddać swój majątek by znowu mieć 25 lat, a student chętnie oddałby młodość by posmakować bycia 87-letnim miliarderem.

To tyle przy okazji „czas to pieniądz” i tego, że najbardziej doceniamy życie (czas) gdy mało go nam zostało.

Życie to jazda autobusem na plac egzekucyjny: przez całą drogę kłócimy się i walczymy o miejsca, i zanim się zorientujemy, dojeżdżamy – Eric Hoffer

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Upraszczając rzeczywistość, w życiu możesz być albo konsumentem albo producentem.

Konsumentów jest zdecydowana większość. Biednych jest zdecydowana większość.

Producentów jest zdecydowana mniejszość. Bogatych jest zdecydowana mniejszość.

Od samego początku jesteśmy skutecznie programowani na zostawanie konsumentami. Dowiadujemy się czego potrzebujemy oraz ile rzeczy trzeba mieć by móc być (tu wpisz sobie kim / jakim).  Żeby zdobyć na to pieniądze, idziesz do pracy. Większość prac polega na utrzymywaniu tego systemu, czyli na pośrednim czy bezpośrednim sprzedawaniu towarów czy usług. Swoją pracą pomagasz innym konsumentom konsumować to, co wytworzą producenci. No i pomagasz sobie.

Prawdopodobnie najkrótsza i najbardziej trafna rada dotycząca tego jak się wzbogacić brzmi:

„Przestań konsumować, zacznij produkować”

Produkowanie polega na wytwarzaniu i sprzedawaniu tego, co dla konsumentów ma wartość.

A teraz na przykładzie:

Do kin wchodzi teraz najnowszy film Harry Potter. Dla mnie rzecz całkowicie bezwartościowa, ale dla dziesiątków milionów fanów – ważniejsza niż tlen. To pokazuje jedno: wartość jest względna.

Ten film, jak każdy film, ma swojego producenta. Tak się składa, że producent nawet nazywa się w filmach producentem. Sprawił, że wytworzono wartość. Włożył w to pracę, użerał się z ekipą. Teraz siedzi i czeka. Lub promuje – czyli sprzedaje. Zaczyna się etap dochodu pasywnego.

Dochód pasywny możliwy jest dzięki aktywności konsumentów. Koczują już tysiącami pod kinami. Oni wydadzą swoje ciężko zarobione pieniądze po to, by móc zyskać wartość – zobaczyć film. Producent te pieniądze zainkasuje.

Mamy tu więc typowy przepływ pieniędzy od konsumenta do producenta. Producentów jest kilku – widzów będą miliony.

To by było tyle w kwestii tego, czemu bogatych jest niewielu. (I jak do nich dołączyć)

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje

Na 7 elementów pierwotnego kodu brandingu składają się:

1) Historia powstania
2) Wyznanie wiary
3) Ikony
4) Rytuały
5) Poganie
6) Święte słowa
7) Przywódca

Historia powstania – czyli Genesis pokazuję historię czy mit utworzenia firmy, produktu, usługi czy postaci. Jej podstawowym celem jest zadośćuczynienie ludzkiej potrzebie zrozumienia. Jest to element absolutnie niezbędny, tym bardziej, że pozwala zrozumieć kim jesteś i skąd się wziąłeś (pamiętasz? ludzie nie lubią niewiadomych).

Tak więc historia powstania podkreśla i wyjaśnia KTO i CZEMU. Nie możesz kazać wierzyć ludziom w coś o czym nie mają żadnego pojęcia.

Bardzo częstym elementem historii powstania jest mistyczne poszukiwanie. Jak już kiedyś wspominałem – są tu dwa sprawdzone wzory: MY kontra ONI albo Bohater z oporami. Szczegóły znajdziesz w „Opowieść eksperta, czyli jak się pozycjonować”.

To mistyczne poszukiwanie zawiera w sobie walkę z przeciwnościami (sam, wbrew logice i zdaniu starszego brata rozpoczyna składanie komputerów w pełnym szczurów nieogrzewanym garażu…), pogoń za marzeniami, osobistą odyseję lub fanatyczną potrzebę dokonania odkrycia. Częstym elementem jest również wizja zmiany przyszłości na lepszą.

Historia powstania zapewnia kontekst. Wyjaśnia czemu istniejesz i jak wyglądała Twoja droga.

Dlaczego to takie ważne? Dlatego, że każda firma gdzieś kiedyś zaczęła. I niemal nikt nie mówi o tym gdzie ani o tym dlaczego.  A przecież to jest właśnie początek narracji, pierwszy z siedmiu elementów kodu, którego pominąć nie można.

Stwórz, dopracuj i wypromuj swoją historię powstania. KIM jesteś i CZEMU robisz to co robisz.

Potem wpadnij tu po kolejny element puzzli.

Rafał Mazur – Marketing, Copywriting, Branding, Konsultacje